Feb 022009
Vorige week vrijdag was ik tien minuten in het NCRV-radioprogramma standpunt.nl om iets te zeggen over privacy en veiligheid. Dit naar aanleiding rapport Brouwer over de balans tussen privacy en veiligheid, dat de dag daarvoor was bekendgemaakt.
Wat mij stoort in de hele discussie daarover is dat er een tegenstelling wordt geconstrueerd tussen, enerzijds, het belang van privacy en, anderzijds, het belang van veiligheid. Alsof een samenleving waar aan privacy geen belang wordt gehecht veilig kan zijn. Lijkt mij niet – en dat moet vaker worden gezegd.
2 Responses to “standpunt.nl”
Leave a Reply
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.
Er is geen eenduidige algemene regel waaruit blijkt dat de bewijslast bij de burger of de overheid ligt. Het hangt er, zoals juristen altijd zeggen, vanaf. Voor wie is het het meest bezwaarlijk om wat aan te tonen? Wat is redelijk in een bepaald geval?
Als de bij de overheid vastgelegde gegevens onjuist of onvolledig blijken, moet dat in beginsel op verzoek van de betrokken burger worden gecorrigeerd. En, als dat is gebeurd, moet de overheid dat ook doorgeven aan degenen aan wie de gegevens ooit zijn verstrekt.
Of dat ook gebeurt is en blijft natuurlijk de vraag. Daar kun je achter komen door bij die andere overheden inzage verzoeken te doen.
Het blijft behelpen. Dat is waar.
De tegenstelling privacy vs veiligheid is fundamenteel onzinnig. De correcte tegenstelling is vrijheid vs controle.
Vrijheid vereist zowel privacy als veiligheid en dit vereist dat het individu, in de context van een informatie samenleving, de controle heeft over diens persoonlijke informatie.
Indien de controle over onze informatie bij anderen liggen, zoals bedrijven of overheden, dan verliezen we onze vrijheid. Zonder vrijheid is er automatisch ook geen privacy en al helemaal geen veiligheid meer.
Ik had nog een andere vraag:
De kans op fouten neemt toe namate men meer gegevens registreert, tenzij men zeer kostbare maatregelen treft kan men deze (onvermijdelijke) foute data niet gemakkelijk onderscheiden van correcte data.
Indien de data van de overheid “A” zegt over een burger en deze burger zegt dat dit incorrect is, zou de bewijs last dat het daadwerkelijk A is dan niet bij de overheid moeten liggen? Dit om bijvoorbeeld te voorkomen dat mensen op grond van programmeer of bedieningsfouten opeens hun onschuld moeten bewijzen.
Indien deze overheid “A” niet kan bewijzen of indien de overheid de moeite niet wil nemen om dit te bewijzen, zou deze overheid dan niet gedwongen moeten worden om haar data te herzien? En indien de data gedeeld is met andere overheden ook deze overheden hierover te informeren?
Hoe is dit tegenwoordig in de wet geregeld?