RFID staat voor RadioFrequency Identification. Er wordt wel gezegd dat deze RFID-chipjes de bekende streepjescode gaan vervangen, maar dat is lang niet alles. Een belangrijk verschil is dat het met deze chipjes individuele producten (dieren, mensen enz.) kunnen worden geidentificeerd: dus niet dat het een pak melk betreft, maar dat het gaat om dat speficieke pak melk dat op die-en-die datum is afgeleverd bij die specifieke supermarkt.
Eind 2005 heeft de Nederlandse Vereniging voor Informatietechnologie en Recht (NVvIR ) een boekje over de privacy een andere juridische aspecten van RFID uitgegeven. In mijn eigen korte bijdrage (waarvan een groot deel zonder bronvermelding is overgenomen in het blad Privacy & Informatie) heb ik mij druk gemaakt om de OV-chipcard van de NS en andere openbaar vervoerbedrijven. Uit de presentaties en discussies die ik daarover heb meegemaakt maak ik op dat de OV-bedrijven vooral bezig zijn om zo veel mogelijk gegevens vast te leggen en het voor reizigers zo lastig mogelijk te maken om daaraan te ontkomen. Er wordt voorzien in een ‘opt-out’ maar reizigers moeten dat per OV-bedrijf maar regelen. Ofwel, wie van Den Haag naar Amersfoort reist zal drie tot vier keer bezwaar moeten maken tegen de verwerking van zijn of haar gegevens. En dat terwijl de kaart het heel wel mogelijk maakt om dat veel gemakkelijker te doen. Schaamteloos opportunisme, waar de CBP gelukkig wel een punt van maakt.