REDACTIONEELIn de tweede jaargang van dit tijdschrift maakt een geïrriteerde redacteur zich op deze plaats boos over het internetpublicatiebeleid van OPTA [1]. De telecomtoezichthouder maakte er een gewoonte van om zijn besluiten op zijn website bekend te maken als pdf-bestanden met kopieerbeveiligingen. Ergerlijk en hinderlijk. Vooral als je tegen die besluiten procedeert en in een beroepschrift tekst uit die besluiten wilt aanhalen.Het nijdige redactionele tekstje bleef niet onopgemerkt. Anderhalve week later belde het hoofd communicatie van de toezichthouder en twee maanden later volgde een persbericht. De toezichthouder kondigde aan dat het zijn bekendmakingbeleid had aangepast en voortaan voor zijn online publicaties heeft gekozen voor ander beveiligingsniveau. Dit omdat uit ‘feedback’ van websitebezoekers was gebleken dat de strenge beveiliging ten koste gaat van het ‘gebruikersgemak’ van de documenten.[2]Inmiddels is het Tijdschrift voor Internetrecht zijn vierde jaargang ingegaan. Een mooi moment om te bekijken of het internetpublicatiebeleid van overheden is veranderd. Een niet representatief persoonlijk steekproefje, aangevuld met eigen ervaringen, wijzen uit dat in elk geval OPTA zijn leven heeft gebeterd. Van alle later op de website aangeboden documenten zijn de meeste niet meer beveiligd. Enkele brieven en mededelingen zijn weliswaar als ‘plaatje’ of ‘foto’ ingescand, wat doorzoeken en kopiëren onmogelijk maakt. Maar dat lijkt gelukkig geen beleid te zijn.Ook het algemene beeld is dat de meeste andere toezichthouders en overheidsinstellingen er naar streven om hun documenten zonder kopieer- en andere beperkingen beschikbaar te stellen. De uitzonderingen betreffen vooral documenten van derden, zoals een rapport van een onderzoeksbureau of een advies van een bezwaaradviescommissie. Deze documenten moeten natuurlijk ook zonder beperkingen kunnen worden aangeboden.Wat dat betreft dus eigenlijk weinig reden tot klagen. Een punt van zorg en aandacht is nog wel wat overheden bekend maken, en wat niet, en hoe dat gevonden kan worden. Het is niet teveel gevraagd om van overheden te verlangen dat ze uiteenzetten wat hun internetpublicatiebeleid is en op basis van welke criteria ze bepalen wat wel en niet wordt beschikbaargesteld. Verder ligt voor de hand om met enige regelmaat de zoekfunctionaliteiten op overheidswebsites te evalueren.
In het Fd van vandaag een korte opinietekst van mijn hand over het Landelijk Informatiesysteem Schulden (in het jargon "LIS" ) en de privacy-risico’s in verband daarmee. Wat mij betreft moeten wij niet toe naar een ‘Supercharged BKR’.
In de gepubliceerde tekst is weggevallen dat ik partijen adviseer die betrokken zijn bij het voorkomen van overkreditering en het tegengaan van problematische schulden. Bij dezen dus alsnog.
In de Euroforum-cursus Actualiteiten Wbp 2010 verzorg ik het onderdeel over de belangrijkste Wbp-uitspraken van afgelopen jaar. De cusrus wordt a.s. donderdag 16 december gegeven in Utrecht. Mijn presentatie daarbij is alvast hier te vinden.
Dit is mijn presentatie over behavorial advertizing, vandaag verzorgd voor het Nationaal Privacyrecht Congres 2010 te Huizen.
Augmented Reality roept boeiende vragen op over privacy en de bescherming van persoonsgegevens. In deze presentatie enkele losse gedachten daarover en het begin van een juridische analyse.
NetSociety organiseerde een mooi debat over cookiewetgeving, waar alle stakeholders aan deelnamen (behalve het ministerie). Een vrolijk verslagje daarvan is te vinden op Emerce. De door mij gebruikte presentatie kan hier worden verkregen.
Op 28 oktober jl. verzorgde ik weer eens een presentatie over universele dienst, netneutraliteit en eindgebruikersbelangen, en wat wetsvoorstel voor aanpassingen van de Telecomwet daarin gaat brengen. De presentatie staat hier.
Eerder kon hier al het de drukproef worden gedownload van het artikel van mijzelf en Leidse collega Mommers over de kwalificatie van beeldopnamen in termen van artikel 18 Wbp en artikel 126nd Sv. De finale versie, zoals gepubliceerd in Privacy en informatie nr. 5 van dit jaar, is hier te vinden (graag deze versie gebruiken voor verwijzingen).
Het arrest van de Hoge Raad van 23 maart dit jaar (over een OvJ die o.b.v. art 126nd WvSv foto’s opvroeg bij TLS) heeft enige aandacht gekregen in de vakliteratuur, maar al-met-al niet veel. Op zichzelf is dat opmerkelijk, want het is een belangrijk arrest dat de bevoegdheden van het OM vergaand inperkt.
Toen ik mij ging verdiepen in latere, lagere rechtspraak bleek het arrest zonder uitzondering niet te worden gevolgd. Ook dat is opmerkelijk, want betekent dat mogelijk heel veel strafzaken ‘kapot’ gaan omdat er ten onrechte gebruik is gemaakt van strafvorderlijke bevoegdheden. Met mijn Leidse collaga Mommers schreef ik daarover een uitgebreid verhaal dat deze maand in Privacy & Informatie komt te staan (als ‘wetenschappelijk artikel’, jazeker).
De drukproef is bij wijze van voorpublicatie nu al hier te lezen.