Een interessante uitspraak betrof die van het Hof Den Haag in een strafzaak. ‘t Ging onder andere over het verzamelen van een IP-adres, maar daar zegt het hof eigenlijk niet veel over. Jammer, want daar is nog wel discussie over. Wel interessant is hoe het hof toetst aan artikel 8 EVRM. Die toets is nogal kort door de bocht. Om niet te zeggen onjuist. Het nootje daarover schreef ik met kantoorgenoot Jolien Schukking.
Een nootje over een al wat oudere brief van het CBP (geen uitspraak dus) over geheime nummers, ook weer geschreven ten behoeve van de rechtspraakbundel die het CBP volgend jaar wil uitgeven.
In dezelfde WBP rechtspraakbundel (zie ook dit eerder op deze blog gepubliceerd bericht) mocht ik ook nog een nootje over het welbekende Lindqvist-arrest van het EHvJ (6 november 2003, zaak C101/01) opnemen. De tekst komt grotendeels overeen met het verhaal dat ik eerder schreef voor het te vroeg be-eindigde tijdschrift JAVI.
Voor de WBP rechtspraakbundel, waarover ik eerder berichtte, schreef ik ook een verhaal over passagiersgegevens, d.w.z. over het arrest van het Europees Hof van Justitie van 30 mei 2007 (zaken C317/04 EN C318/04). ‘t Betreft deels een voorstudie van het verhaal dat met Paul d’ Hert schreef voor het NJB. Omdat de redactie van de WBP-rechtspraakbundel nog moet kijken naar mijn tekst, past ook hier een voorbehoud.
Bij dezen, wat laat maar dan toch, de powerpoint-plaatjes die ik gebruikte ter illustratie van mijn bijdragen aan de Leidse Juridische PAO-cursus over de Wbp en andere privacywetgeving:
Voor de Nederlandse Vereniging voor Europees Recht verzorgde ik een week of wat geleden, op vrijdag 14 november jl, een korte inleiding over de problemen waar wetgevers mee worstelen waar het gaat om privacyregulering. Dit begint een vast thema te worden in de verhalen die ik vertel. Op enig moment moest ik dat maar eens opschrijven. Een project voor het kerstreces misschien.
Het CBP vroeg mij, het is alweer bijna een jaar geleden, om een handvol nootjes te schrijven bij een aantal door hen geselecteerde belangrijke uitspraken en beschikkingen. Dit ten behoeve van een bundel over de Wbp die begin volgend jaar zou moeten verschijnen.
Mijn bijdrage over een uitspraak van de voorzieningenrechter van de rechtbank A’dam, over het digitaal monument, heb ik hier opgenomen. Het betreft de tekst zoals die ik heb aangeleverd, maar de redactie zich nog over moet uitlaten. In zoverre dus een voorbehoud.
In het inleidend college voor het belangrijkste keuzevak in Leiden, telecommunicatierecht (7,2 ECTS), vertel ik over bedrijfsplannen, verkeerstromen, wholesale- en retailcontracten en waarom de telecomsector zonodig moet worden geregeguleerd.
De powerpointpresentatie waarmee ik het verhaal toelicht verandert iedere keer wel een beetje. Dat is omdat de telecomsector iedere keer weer een beetje blijkt te zijn veranderd.
De OV-chipkaart wordt, ondanks alles, zo hier en daar getest. Daarmee geeft de NS enig inzicht in wat zij met de kaart wil gaan doen en wat dat gaat betekenen voor de reizigers. Inmiddels is duidelijk dat het de NS vooral om te doen is om zoveel mogelijk persoonsgegevens van reizigers vast te leggen, wellicht omdat de kaart en het hele onderliggende systeem alleen rendabel kunnen zijn als de reizigersgegevens kunnen worden verkocht.
Er is — gelukkig — nog steeds veel discussie over de bewaarplicht telecomgegevens, dat wil zeggen: de verplichting voor telecom- en internetaanbieders om telecomgebruiksgegevens te bewaren, ten behoeve van het onderzoek naar, en de opsporing en vervolging van ernstige criminaliteit. Met mijn Leidse collega prof. Aernout Schmidt schreef ik in 2005 voor Mediaforum een artikel over een voorstel voor een richtlijn dat een dergelijke verplichting in de lidstaten beoogde te introduceren. Het vervolg daarop staat deze maand in hetzelfde tijdschrift.