Eerder kon hier al het de drukproef worden gedownload van het artikel van mijzelf en Leidse collega Mommers over de kwalificatie van beeldopnamen in termen van artikel 18 Wbp en artikel 126nd Sv. De finale versie, zoals gepubliceerd in Privacy en informatie nr. 5 van dit jaar, is hier te vinden (graag deze versie gebruiken voor verwijzingen).
Vandaag verzorgde ik het werkcollege over privacy en internet – onderdeel van het keuzevak Internetrecht. De powerpointplaatjes staan hier.
Het arrest van de Hoge Raad van 23 maart dit jaar (over een OvJ die o.b.v. art 126nd WvSv foto’s opvroeg bij TLS) heeft enige aandacht gekregen in de vakliteratuur, maar al-met-al niet veel. Op zichzelf is dat opmerkelijk, want het is een belangrijk arrest dat de bevoegdheden van het OM vergaand inperkt.
Toen ik mij ging verdiepen in latere, lagere rechtspraak bleek het arrest zonder uitzondering niet te worden gevolgd. Ook dat is opmerkelijk, want betekent dat mogelijk heel veel strafzaken ‘kapot’ gaan omdat er ten onrechte gebruik is gemaakt van strafvorderlijke bevoegdheden. Met mijn Leidse collaga Mommers schreef ik daarover een uitgebreid verhaal dat deze maand in Privacy & Informatie komt te staan (als ‘wetenschappelijk artikel’, jazeker).
De drukproef is bij wijze van voorpublicatie nu al hier te lezen.
Afgelopen woensdag was het grote eLaw@Leiden Debat over Geheime Rechtspraak, naar aanleiding van de NRC-opinie van Mommers en mijzelf, en het NJB opiniestuk in NJB – zie mijn vorige blogbericht.
Peter Olsthoorn, de man achter leugens.nl en netkwesties.nl, doet verslag in VillaMedia. Een ding moet misschien verduidelijkt: wat mij betreft zou het publiceren van rechtspraak op internet niet exclusief door rechtspraak.nl of Google of anderen hoeven worden gedaan. Ik wilde niet veel meer zeggen dan dat, als rechtspraak.nl zo overtuigd is van de kwaliteit van z’n dienstverlening, er geen enkele reden is om anderen (zoals Google etc.) niet in staat te stellen dat ook te doen. Dus niet in plaats van maar daarnaast, en zonodig onder dezelfde anonimiseringsvoorwaarden als rechtspraak.nl hanteert.
Daarmee zou het kostenargument van Phillipaart (nl. dat het publiceren van meer dan 2 procent van alle rechtspraak te duur zou zijn) geen rol meer hoeven te spelen. Lijkt mij.
Het Wetenschapsforum van Translink Systems is — laten wij eerlijk zijn — een tamelijk exclusief clubje van uiteenlopende wetenschappers die met elkaar van gedachten wisselen over alles wat verband houdt met OV-chip. Vrijwel iedere bijeenkomst van dit gezelschap levert een boeiende discussie op, hoewel duidelijk mag zijn dat eenvoudige juristen soms wel moeite hebben om de informatietechnische uiteenzettingen van de securityspecialisten en academische hackers te begrijpen (omgekeerd is het misschien niet voor iedereen meteen duidelijk waarover privacy-en ictjuristen zich druk maken).
Hoe dan ook. Op 5 oktober jl. verzorgden Mommers en ikzelf een korte presentatie over hie wij in ons keuzevakonderwijs van OV-chip gebruiken om studenten praktisch inzicht te geven in hoe privacywetgeving werkt. Over de resultaten daarvan (d.w.z. de bij onze privacywaakhond ingediende handhavingsverzoeken) blogde ik al eerder. De vorige week dinsdag aan de leden van het wetenschapsforum gepresenteerde powerpointplaatjes zijn hier in te zien.
Minder dan 2 procent van alle rechtspraak in Nederland is via rechtspraak.nl te verkrijgen. Dat is niet veel. Eerder schreven Mommers en ik daarover een opinietekstje in NRC. Inmiddels is de uitgebreide, wetenschappelijke versie van dit verhaal in het Nederlands Juristenblad geplaatst.
Volgende week gaan wij daarover in debat (een eLaw@Leiden debat!) met onder andere Ronald Philippart, voorzitter Rechtbank Maastricht en voorzitter redactieraad rechtspraak.nl, en Madeleine McLaggan, Collegelid van het College Bescherming Persoonsgegevens, onze privacytoezichthouder.